Soms vraag ik mij af... hoe leef je je leven?
Welke stappen mogen wij zetten op de verschillende wegen die voor ons liggen?
Er zijn zoveel mogelijkheden, keuzes die gemaakt moeten worden, elke dag... grote keuzes, kleine keuzes. Om gek van te worden, want wanneer is het de 'juiste keuze'? En op welk moment komen we erachter dat het de juiste keuze was?
Ze zeggen vaak dat je alle antwoorden in je hebt...
Sorry hoor, maar als ik een schap met 300 verschillende soorten chips zie staan, weet ik al niet eens wat ik moet kiezen of wat ik wil! Dus wat doe je dan? Je vraagt hulp. 'Lieverd, welke chips zullen we kiezen voor vanavond?'
Ik heb ze allebei geprobeerd: het helemaal alleen doen en advies vragen van anderen...
Vraag me niet om het resultaat, ik kan je nu alvast verklappen dat het niet lineair is.
Is het controle, of is het het beste leven voor jezelf willen? En is dat laatste dan niet juist een vorm van self-care? Waarom wordt het dan direct weer gezien als controle, en waarom moeten we loslaten van het idee dat we iets goed willen doen? We zijn juist gemotiveerd, we willen beter voor onszelf zorgen, we willen de juiste keuzes maken zodat we de juiste weg inslaan en de dingen meemaken die voor ons bestemd zijn. Maar wat nu als we die controle WÉL loslaten en genieten van hoe de weg zich ontvouwt? Wat gebeurt er dan?
Wat nu als er een kracht is die ons altijd begeleidt en ons verhaal al heeft geschreven? Waarom zouden we dan vasthouden aan het controleren van de keuzes die we maken? We zijn bestemd voor het pad dat deze kracht al voor ons heeft vastgelegd. Dus alles wat je kiest is al goed en is precies, maar dan ook PRECIES, wat jij hier mag doen SO WHY WORRY?
Reactie plaatsen
Reacties